İlhan Selçuk bundan yıllar evvel bir yazısında “İşkencecilerimizi affedelim” demişti. Ben de bunun üzerine oturup kendisine uzunca bir mektup yazdım...
Kanlı Pazar’da öldürülen Turgut Aytaç ağabeyden başlayarak; 12 Mart döneminde ve sonrasında öldürülen, katledilen, asılan, havan topu ile paramparça edilen, Ziverbey işkencehanelerinde zulme uğrayan gencecik insanları hatırlatarak şunu sordum:
İşkenceciyi affetmenin sonu katilleri affetmeye kadar gitmez mi? Nerede biter? Meşrulaştırmayı mı amaçlıyorsunuz?
İnternete düşen o mektuptan bir alıntıyla devam etmek istiyorum:
“12 Eylül dozer gibi geçti gencecik insanların üstünden. Ne acılar yaşandı, binlerce anne evlat acısı ile yanıp kavruldu. Bahçelievler’de 7 genci tellerle boğan canileri mi affedeceğiz? 16 Mart’ta üniversitenin bahçesinde evlatları bombalayanları mı affedeceğiz? Hakan Şenyuva, Hakan Yurdakuler ve binlercesini hunharca öldürenleri mi affedeceğiz? Artık birileri size gerçeği söylemeli. Ayıbın ötesine geçiyorsunuz.”
2007 yılında İlhan ağabeye yazdığım bu satırlar, MHP ile koalisyon isteyen bir yazıya cevaptı...
Gel zaman git zaman, günün birinde kucağımıza bir ‘helalleşme’ listesi düştü. İdam edilen arkadaşlarımıza el kaldıranlarla, Kızıldere’de havan topuyla arkadaşlarımızın katledilmesini içine sindirenlerle, danışmanlarını bu eli kanlı siyasetin içinden bulanlarla, yetmedi seçim bölgelerinde ilk sıradan milletvekili yapanlarla mı helalleşeceğiz?
Sonuçta ne oldu? İşin ucu buralara kadar uzandı; sünnet düğünlerinde Susurluk çetesi ile karşılıklı göbek atan kişiler haddini aşan laflar etmeye başladı.
İlk fırsatta “Biz geçmişimizde siyasi cinayetlere şahit olduk ama mertçeydi” cümlesini yargıya taşıyacağız. Taylan Özgür sizce mertçe bir cinayete mi yoksa KALLEŞÇE bir cinayete mi kurban gitti? Ben Taylan Özgür’ün kardeşi olarak bunun hesabını yargıda soracağım Meral AKŞENER...
Gerçi yargının hâli malum ama 54 yıldır pes etmedik ve etmeyeceğiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder